ಗಣೇಶ್ ಭಾರತಕ್ಕೆ 20 ದಿನ ರಜೆಗೆಂದು ಹೊರಟಿದ್ದ. ರಮ್ಯಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮಾತ್ರೆ ಬೇಕಿತ್ತು. ಮಾತ್ರೆ xxxx150 ತಗೊಂಡ್ ಬಾ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ಲು. ಗಣೇಶ್ ವಾಪಾಸ್ ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಬರ್ತಾ ನೆನಪ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಮಾತ್ರೆ ತಗೊಂಡ್ ಬಂದಿದ್ದ. ರಮ್ಯಗೆ ದೊಡ್ಡ ಬಾಕ್ಸ್ ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಒಡೆದು ನೋಡ್ತಾಳೆ 150 ಮಾತ್ರೆಗಳು. ಬಿಲ್ ನೋಡಿದ್ರೆ Rs 8500. ಹೊಗೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದೊಂದೇ ಬಾಕಿ.
ವಿಷ್ಯ ಏನಪ್ಪಾ ಅಂದ್ರೆ, ಆಕೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಮಾತ್ರೆ ಹೆಸ್ರು "xxxx150". ಆತ ತಿಳ್ಕೊಂಡಿದ್ದು xxxx ಅನ್ನೋ ಮಾತ್ರೆ 150 ತರಬೇಕು ಅಂತ. ಕಮ್ಯುನಿಕೇಶನ್ ಗ್ಯಾಪು. ರಮ್ಯಗೆ Rs 8500 ಹೊಗೆ!!!
ಏಷ್ಟೋ ಸಲ ನಾವು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ ಇದೆಯಾ ಅಂತ ಯೋಚಿಸೋದಿಲ್ಲ. ಎದುರಿಗಡೆ ಇರೋರಿಗೆ ನಾವ್ ಹೇಳಿದ್ದು ಅರ್ಥ ಆಯ್ತಾ ಅನ್ನೋದನ್ನೂ ಗಮನಿಸೋಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಗೋಣು ಆಡಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಇರೊಲ್ಲ. ಮಾತು ಮುತ್ತು ಅನ್ನೋದು ನೆನ್ಪೇ ಇರೊಲ್ಲ....
ಇಲ್ಲಿ ರಮ್ಯಗೆ ಆಗಿದ್ದು ಅದೇ ಕತೆ. ಆ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಅಮೇರಿಕಾದ ಮೆಡಿಕಲ್ ಸ್ಟೋರ್ ಗಳಿಗೆ ಕೊಡೋಕಾಗೊಲ್ಲ. ಮಾತ್ರೆ ಇದೇ ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ ತಗೊಳೋಕು ಆಗೊಲ್ಲ. ಯಾರಾದರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹೋಗೋರು ಸಿಕ್ರೆ ಅವರ ಹತ್ರ ಕಳಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮೆಡಿಕಲ್ ಶಾಪ್ ಗೆ ಕೊಡಬಹುದು. ಅವ್ರು ವಾಪಾಸ್ ತಗೋತಾರೆ ಅಂತ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇಲ್ಲ. ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪಿಗೆ ತೆತ್ತೆ ಬೆಲೆ 8500!!!
ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಇದಿರುಗಡೆ ಇರೋ ವ್ಯಕ್ತಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ರೆ ನಾವು ಗುರ್ ಅಂತೀವಿ. ದೊಡ್ಡ ಮೂರ್ಖ ಶಿಖಾಮಣಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿವಿ. ಆದ್ರೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ನಾವು ಎಲ್ಲ್ಲಾ ಅರ್ಥ ಆಯ್ತು ಅಂತ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡದೇ ಆಮೇಲೆ ಕಣ್ ಕಣ್ ಬಿಡ್ತೀವಿ. ನಿಜವಾಗಿ ಫುಲ್ ಅರ್ಥ ಆಗೋ ತನಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯಿಟ್ಟವನ ಮುಂದೆ ನಾವು ದೊಡ್ಡ ಮೂರ್ಖ ಶಿಖಾಮಣಿ ಆಗಿರ್ತೀವಿ.
ಏನಾಗಬೇಕೆನ್ನುವ choice ನಿಮ್ಮದು